vrijdag 11 november 2011

Griekse noodhulp belandt in Duitsland in de prullenbak

Dit keer een bijdrage van mijn zusje uit Berlijn, passend bij mijn mijmeringen over de Griekse voedselpakketten. Het verhaaltje is zo'n drie jaar oud. Maar gezien de actualiteit èn ook om de inhoud, erg vermakelijk. Dank je wel zus!

Poging 1 om gebruikmakend van de inhoud van het Care-pakket van de Griekse schoonmoeder van mijn zusje iets eetbaars te creëren:

Wat zou dit zijn? Een soort griesmeel? Op het pak staat alleen maar abracadabra. En een plaatje van een gebakje, dus het zal wel voor taart gebruikt kunnen worden. De substantie lijkt op griesmeel, maar het is geler. Zou het maismeel zijn? Een soort polenta? Ik ben niet zo’n taartenbakker, zal ik maar gewoon proberen er iets hartigs van te maken? Zou je het moeten koken? Zou je het kùnnen koken?
Ik doe twee glaasjes water in een pannetje, beetje zout er bij, en dan een half glaasje van het onbekende spul. Ik breng het aan de kook, laat het even doorkoken, en stort de brei in een diep bord. Half uurtje af laten koelen. Flink wat olijfolie in een koekenpan heet laten worden, de inmiddels min of meer hard geworden brei in plakken van ca. 1 cm dik snijden, en deze in de olie bakken/frituren.
Jammie, voor het eerst van mijn leven polenta geserveerd!

Poging 2:

Lekkere groentensoep gemaakt. Het gebruikelijke recept van spekjes, ui en knoflook aanbakken, even later blokjes aardappels, stukjes wortel en courgette, water erbij, bouillon en kruiden. Allerlei groentetjes uit de diepvries, van alles een handje. O wacht, ik heb nog linzen in het voedselhulppakket. Twintig minuten voor de groente klaar is, twee handjes rijst en twee handjes linzen erbij.
"Kindjes, het eten is klaar!"
Ik proef de soep, alles is gaar, er hoeft geen zout meer bij. Maar wat zijn die linzen nog hard. Vreemd, ik heb ze er toch op tijd in gedaan.
Ik vraag huisgenoot F. wat hij er van denkt. Hij bestudeert de linzen in de soep en in de pot. Dan valt het me ook op; deze linzen zijn grijs, en niet rood. De linzen die ik normaal in de soep doe, zijn rood. Oh shit, deze moet je weken, vast wel een paar uur….
Ik ben een half uur bezig alle linzen een voor een weer uit de soep te vissen, maak de boel weer warm en eet samen met de kindjes linzenloze soep….

Poging 3:

Wat zou dit in vredesnaam zijn? Het lijken wel paprikapitjes. Maar ze voelen anders aan. De twee Griekse woorden die op het pak staan, zijn allebei niet in mijn Grieks-Duitse woordenboekje te vinden. “Pikantikos”, daar kan ik zelf nog wel wat van bakken, maar het andere woord zegt me helemaal niets. Vanwege dat “pikantikos” durf ik het niet te proeven, maar F. werpt zich op als proefkonijn. Na hem durf ik ook. Het smaakt vooral naar niks. F. denkt dat het knabbeldingetjes voor bij een biertje of een wijntje zijn. Ik ga eerder voor een spulletje dat gekookt moet worden of korreltjes die oplossen en die dan b.v. de soep binden.
We nemen de proef op de som, doen een handje korreltjes in een pannetje, water erbij, en aan de kook brengen. Het wordt er niet appetijtelijker op. Blubberig wordt het spul steeds dikker, het lijkt wel gelatine. We kijken elkaar aan; wie proeft? En hoewel we beiden geen voorstander zijn van het weggooien van eten, gaat dit vreemde goedje toch rechtstreeks de prullenbak in….

Eens kijken wat we morgen voor avontuurlijks gaan eten…..
;-)Linzen, pitjes en polenta waren afkomstig uit dit voedselpakket.

4 opmerkingen:

  1. Hoe komt de hulp nu bij je zusje, ik had hier een heel verhaal staan, maar het plaatsen daar ben ik al heel lang mee bezig, lukt steeds niet.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Ja, het is eindelijk gelukt. Hoe is het nu in Griekenland, ik hoor er niks meer over.

    Zo een soep beginnen, vind ik leuk, ga ik ook proberen.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Hoi Zilvertje, da's een goede vraag, hoe die boel bij mijn zus in Berlijn belandt.
    Aan het plaatje kun je wel zien dat een dergelijke hoeveelheid eten niet is weg te stouwen voor 1 gezin. En aangezien ik heel wat mensen in mijn omgeving ken die niet vies zijn van wat giften in natura, maakte ik er een heel uitdeelcircus van. Gezien de tijd van het jaar ook handig voor pakjesavond. Die pitjes, waar mijn zus het over heeft, dat is overigens 'tragana', met de klemtoon op de laatste lettergreep. Ik had de zakken van het jaar ervoor nog niet geprobeerd of er kwamen al weer nieuwe ladingen. Heb toen een dankbare stadgenote plek gevonden om het aan te slijten. Hier woont een Griekse dame in de straat die soms kookt voor de Griekse gelovige gemeenschap. Kan niet beter, toch. En zo eet ieder zijn eigen soep ;-)
    Ik at gister trouwens linzen, van die bruine, en vanavond denk ik ook. Maar die koop ik tegenwoordig gewoon zelf bij de Turk. ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. Dus de Sint bracht de spullen naar mijn zus.
      Ik las onlangs in de krant dat steeds meer Griekse kinderen honger lijden. Ik neem het met een korrel zout. En er ook nog genoeg mensen die er een groentetuin op na houden.
      Ik hoop dat mensen nog niet zijn vergeten hoe het er vijftig jaar geleden aan toe ging. De kerk blijft er volgens mij erg rijk.

      Vervelend dat posten van een reactie niet lukt.
      Fijn dat je het meldt.

      Verwijderen

Leuk dat je hier komt lezen! Nog leuker als je laat horen wat je er van vindt.