donderdag 11 april 2013

Vertrouwen in baksteen of een tilapiavis

Bij Nieuwsuur interviewen Twan Huys en consorten allerlei deskundigen (grijze heren) over het net verschenen onderzoek dat is gedaan naar de huizenmarkt, de prijsexplosie en wat de overheid had kunnen, zelfs had móeten doen om de ellende waarin veel mensen nu zitten, te voorkomen. De conclusie van het onderzoek, dat een half jaar heeft geduurd luidt: De overheid had als regulerende marktmeester -eerder- moeten optreden. Of zoiets.

Nou, poe, daar zullen de mensen die met een schuld van drie ton zitten voor een huis dat nog niet de helft 'waard' is, blij mee zijn. Het onderzoek betrof de tijd van 1995 tot nu. Lekker lang. Zo heeft iedereen schuld. En tegelijk niemand. Dat de huizenbezitter zich rijk rekende en gehoor gaf aan het 'advies' van hypotheekverstrekkers om vooral te gaan gokken met het -geleende- geld, kan hem of haar toch niet kwalijk worden genomen? Nee, de overheid had bij zo'n prijsexplosie de mogelijkheid voor leningen moeten beperken. Gelijk hebben ze. Ordnung musst sein!

Ik heb het rapport niet gelezen, maar moet nu toch echt even lachen. De meest verrassende uitspraak van vanavond (was dat niet Nout Wellink?) was iets met 'het dumpen van een put', 'een kalf' en 'de angst voor de kiezer'. Ach gos, je meent het, met een beetje cameratraining kan ik zo ook hele wijze woorden zeggen. Maar laat ik voor de grap dat huis van steen nu eens vervangen door vis (diamant, oud ijzer of tulpenbollen had ook gekund). 

Vis dus. Om op te eten. Een tilapiavis of zo. Schijnt volgens wiki weinig eisen te stellen aan de waterkwaliteit. Ideaal. Kan je bij wijze van spreken zo in de plastic soep kweken. Stel, die vis levert veel op. Erg veel. Ik doe marktonderzoek, maak een bedrijfsplan, ga naar de bank en vraag een lening om ergens een Tilapiakwekerij te beginnen. Maar de bank zegt 'Nee mevrouw, want (de geadviseerde 'regulerende maatregelen' zijn inmiddels door de overheid getroffen) dat mag niet van Kok/ Balkenende/ Rutte. Terwijl alles er op wijst dat de verkoopprijs van die vis twee en een half keer over de kop gaat. Dat klinkt alsof je zegt: 'U heeft met dit lot uit de loterij een kans van 250 % op winst, maar de regering vindt dat niet verantwoord, dus dat mag niet.' De tegenstrijdigheid zit 'm er in dat diezelfde overheid dol is op winstdenken. Dus dat botst.

Het ligt vast iets ingewikkelder door hypotheekrenteaftrek (belastinggeld cadeau doen aan mensen die het niet nodig hebben) en grondspeculatie (overal werken mensen die wel eens hebberig zijn), maar als je het versimpelt, vind ik de roep om ingrijpen toch lachwekkend.

Te meer omdat nu juist gemor klinkt dat banken te veel garanties zouden willen voor een lening. Is het niet de taak van de bank om geld in waarde te laten stijgen door het uit te lenen? Ik lette bij economieles vroeger niet goed op (behalve op de knappe leraar), maar ik dacht dat dat zo'n beetje de essentie was. Als je weet (of denk te weten) dat de vraag naar iets toeneemt, dan ben je een rund als je daar geen geld voor (uit) leent. En als je die lening niet krijgt, ga je naar de buurbank, DSB, Ice-save of, waarom niet, naar Lehman brothers. Da's goed voor de concurrentie, maar ook erg goed voor de hebzucht. En dan wordt er gegokt. So we did. Wie gokt heeft kans om te winnen òf te verliezen. Dat is het risico van dit systeem.

Maar er is hoop. In Groningen schijnt het schreeuwend tekort aan tijdelijke woonruimte voor (buitenlands) personeel dat aan de Rug (universiteit) of het Umcg (ziekenhuis) werkt, als sneeuw voor de zon te verdwijnen. Veel huizen die niet verkocht kunnen worden (laat die prijzen eerst maar eens dalen tot een normaal niveau) worden nu verhuurd aan deze expats.

Mooi hè? Dat soort oplossingen. Maar dat is kennelijk geen nieuws.

4 opmerkingen:

  1. Tilapia, die nu geïmporteerd wordt uit het Victoriameer, waar eertijds de duizenden lijken van de Ruandese genocide in dreven.
    Zelf kweken zou iedereen toch toe moeten juichen!
    Van dat willekeurig verstrekken van tophypotheken aan wie die nauwelijks betalen kon, heb ik nooit iets begrepen.
    In 1995 hebben drie banken mij een hypotheek geweigerd omdat ik freelancer was. Ondanks dat ik al jaren vaste opdrachtgevers had, 60.000 gulden spaargeld meebracht, en mijn maandlasten 200 gulden lager zouden worden dan de maandhuur die ik toen betaalde. Ze wilden het risico niet nemen...
    Gek toch dat ze anderen aanzetten tot lenen en gokken.
    Toen heb ik het geld maar aan m'n kinderen gegeven. Die konden wel huizen kopen. Waarom? Omdat ze voor baasjes werkten. Een baan is alles in Nederland. En grote bedrijven. Maar iemand die voor zichzelf werkt, dat vinden ze een loser.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. De tijden zijn daarin volgens mij wel veranderd, Selma. Je opmerking brengt me weer nieuw denkvoer: waarom, als men echt de huizenmarkt uit het slop wil trekken, richt men zich niet op die meer dan 700.00 zzp-ers die dit land rijk is?

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een "ton", telkens ikd at typische woord lees moet ik aan het denken. Uit de context leid ik af dat een ton = 100000 euro ?
    Tja, overheidsinterventie, een heel moeilijke materie. Iets me het kind en het badwater.

    BeantwoordenVerwijderen
  4. @ bentenge. Het verwarrende is dat de term voor gewicht en geld een andere eenheid is. Duizend kilo of honderdduizend euro. Hoe verwarrend kan iets zijn.
    En wat die overheidsinterventie betreft. Er zijn in Nederland te weinig betaalbare huurwoningen, en er wordt weinig bijgebouwd. De verkoop ligt nagenoeg stil. Ik denk dat binnen niet al te veel tijd, veel eigenaren, verhuurders worden. Zelf ben ik daar binnenkort ook één van.

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je hier komt lezen! Nog leuker als je laat horen wat je er van vindt.