zondag 9 december 2012

Wilde boeken en de jacht

Er was eens, een jaar of zes geleden, in een huis hier onder mij, een stel dat elkaar sinds twee decennia kende. Zij was wild en hij las veel. Het verbaasde haar dan ook niet, dat hij verslingerd raakte aan 'zwerfboeken', beter bekend als 'bookcrossing'. (voor uitleg verwijs ik naar de officiële website van dit bizarre maar heerlijke tijdverdrijf om 'van de hele wereld een bibliotheek te maken').

De man ging bij nacht en ontij op jacht naar boeken. Want als er een boek werd losgelaten in het wild, ontving hij een 'release alert'; een melding over de plek waar het boek wachtte om bejaagd, gepakt en gelezen te worden. En als hij, of een andere boekenjager, zijn prooi binnen had, meldde hij zijn vondst op het net. Elk lid dat eens het boek in handen had gehad, kon zo volgen welke reis het aflegde. Oudgedienden mopperden op fora soms dat dit hijgerige jagen weinig meer met lezen had te maken. En echt ongelijk hadden zij niet. Wat te denken van een boek dat onderin een zandbak lag begraven of dat zat vastgebonden aan de slagboom van een overweg, zodat alleen bij het langskomen van een trein, onder het oog van tientallen wachtende fietsers, het boek kon worden losgepeuterd? Heeft niks met lezen van doen. Maar daarom niet minder leuk. 

De man legde en joeg op boeken. En hij niet alleen. De Groningse scene haalde er zelfs de krant mee. Men opereerde onder schuilnamen, een persoonlijke foto op je profiel was zeldzaam. Ook wie man of vrouw was, bleef vaak onduidelijk. Spannender dan facebook. Tot welke hilarische toestanden dit soms leidde, kan een goed jager teruglezen in de archieven van bookcrossing. Hier beperk ik me tot het boekenstel.

De vrouw kreeg er lucht van dat de uithuizigheid van haar ega niet alleen de jacht op boeken betrof. En ze bedacht -want dat gaat zo in sprookjes- een list. Zij werd, zonder dat hij het wist, zelf lid van de zwerfboekclub. Onder de naam 'Letterzetter'. Nu wil het toeval dat de vrouw toentertijd haar brood verdiende met het begeleiden van langdurig werklozen in een kringloopwinkel. En, net als bij tweedehands kleding het geval was, was ook maar een klein deel het ingebrachte leesvoer geschikt voor wederverkoop. Zo beschikte Letterzetter over honderden doorgedraaide boeken. In de trein naar huis selecteerde ze elke dag zorgvuldig de titels en broedde op haar plan. Ze zou een soort speurtocht voor hem uitzetten, door kwistig te strooien met boeken. Boeken over vrouwen, met wulpse plaatjes op de cover of met vrouwen in de titel. Waar hij dan op zou jagen, gissend wie toch die mysterieuze boekenlegger kon zijn. 

Aldus geschiedde. Hij volgde, maar vermoedde niet dat Letterzetter zijn lief was. De veelheid aan boeken en vreemde titels als 'Een vrouw volgt het spoor' wekten bij hem geen argwaan. Zelfs toen ze een boek afgaf bij een aardige 'abuela' van lichte zeden, en er op het forum druk werd gespeculeerd wie het boek bij haar zou durven afhalen, ging er geen lichtje bij hem branden. Maar liegen en leedvermaak waren niet echt haar ding, dus ze onthulde al gauw zelf haar grap. Toen was het even stil.

Letterzetter bleef langer lid dan nodig was voor de duur van de list, en ze kreeg al leggend en jagend, de smaak van het lezen te pakken. Ze maakte kennis met werk van Tom Lanoye, Nelleke Noordervliet en John Irving. En ze genoot met volle teugen.

Hoe het afliep met dat stel? Nou ja, dat ging dus, jaren later, alsnog uit elkaar. Zo gaat dat soms. Maar de boeken trof geen blaam, hoor. Sprookje van niks, hè. Geen spinnewiel, geen wolf, geen glazen muiltje ter verhoging van de feestvreugde, en zelfs geen behoorlijke moraal.

Scheiden doet natuurlijk lijden, maar opent ook het jachtseizoen. Op bewegend wild. En soms, soms levert die jacht dan weer een boek op. Een nieuw boek, nota bene. Als cadeautje. Nu schrijf ik zelden over boeken, maar aan dit boek had ik al eens een logje geweid. Zonder er in te hebben gelezen. Terwijl 1 miljoen Nederlanders me al voorgingen. Zal ik het dan toch wagen? Daar gaat ie: bladzijde 280: "We pakken het ritme op... op, neer, op, neer, op, neer ... en weer en weer en het voelt zo...lekker" (...) zwoegende (...) barstens (...) heftig (....) kloppend (....) tuimelend (....) kreten.

Hm. Ja ja. Wat zal ik doen met deze prooi? Ruilen of toch liever loslaten? Er zal vast gretig naar worden gezocht. Mijn eigen ingedutte instinct leefde gister ook even op. Want ik bejaagde een boek. Tussen de wortels in een winkel. En ik vond het!

Nieuwsgierig geworden? Ga ook op jacht! Waar? Nou, op zes december werd er in Amsterdam, bij de bloedbank aan de Plesmanlaan, een boek neergelegd. En fivergirl liet daar eerder al 'De vrouw van de keukengod', los. Ben je meer een type voor Baldacci?, die ligt in Zwolle te wachten op de vuilcontainer aan de Zanzegge. Misschien is ie nog warm van het lezen, want hij werd er vandaag neergelegd. In Groningen ligt in de poststraat 'de Pianoman' van Bernlef op nieuwe lezers te wachten. En ook in België ligt veel fraais. Zo reisde er een boek via Tilburg, Emmen en Castricum naar het station in Turnhout: 'Van aardbei tot zweepje'

Happy hunting! (en de vangst natuurlijk even melden)

10 opmerkingen:

  1. Hum, ik ben meer van het achterlaten van boeken in hotellobby's, vliegvelden en andere plaatsen waar het hopelijk gevonden wordt door een medelezer...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dat is bookcrossing ook hoor. Met als enige verschil dat de boeken vooraf zijn geregistreerd en voorzien van een nummer. Zo kan het, ook na jaren, ergens in een kast of in hotellobby te hebben gelegen, soms plotseling opduiken aan de andere kant van wereld. Maar veel boeken 'verdwijnen' ook gewoon. Toen ik begon dacht ik minder boeken in huis te krijgen, maar het werden er alleen maar meer.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. net toen ik wou zeggen: Wanneer ik een boek wil lezen, wil het meestal ook meteen hebben (en dus is bookcrossing niet meteen m'n ding), ... las ik op het eind van je blog "Van aardbei tot zweepje". En dacht ik terug aan m'n maanden oud voornemen om dat boek "eens" te lezen. ... en dat ik dat nog niet gedaan heb.

    Toch maar eens gaan denken aan dat bookcrossing.
    Vooràl omdat de Kringloopwinkel niet zo veraf is ;-) ;-) ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  4. Op naar Turnhout, Olijf! anders krijg je klapjes. O nee, jij hebt meer met aardbeien geloof ik, van die verschrompelde ;-)

    BeantwoordenVerwijderen
  5. Leuke stukken, hoe kan ik je volgen? ;)

    BeantwoordenVerwijderen
  6. Dank je Sylvia. Onderaan kun je kiezen voor 'Melding bij nieuwe berichten ontvangen?' of 'Neem deel aan deze site.
    Ik schreef gister iets over jouw 'curator' maar dat verdween helaas.

    BeantwoordenVerwijderen
  7. Erg grappig verhaal, maar wel vermoeiend voor een echte boekenlezer. Zo'n jacht kan net zo goed op kerstballen of teddyberen georganiseerd worden. Een lezer leest liever.
    Zelf ben ik al een paar jaar bezig mijn bibliotheek van een halve eeuw uit te dunnen tot een overzichtelijk boekenkastje van goud. Dat betekent geregeld met tassen naar de kringloop, en elke keer dat ik de trein neem een paar boeken laten slingeren. Ook stop ik tijdens avondwandelingen graag mooie boeken in brievenbussen van onbekenden, of leg bij zonnig weer boeken op bankjes in parken.

    BeantwoordenVerwijderen
  8. Ah, dan ga ik daar even naar kijken :) Ja, heel gek, ik heb je reactie wel goedgekeurd, maar hij verschijnt desondanks niet op m'n site, geen idee hoe dat kan.. :(

    BeantwoordenVerwijderen
  9. Vermoeiend. Wat je zegt, Selma. Maar dit was dan ook een uit de hand gelopen versie. Meestal gaat het zoals jij schrijft. Gewoon ergens loslaten op een bankje of in de trein.

    De tekstjes die op zwerfboeken worden geplakt vind ik leuk: 'Liever een boek versleten dan een boek vergeten of !!waarschuwing!! Lezen brengt uw kortzichtigheid in gevaar!! het kan verruimde inzichten veroorzaken. of 'I'm not lost...I'm travelling, look in my cover. Can I travel with you? Van die dingen.

    BeantwoordenVerwijderen
  10. leuke in/opschriften. Alleen daarvoor al zou ik het doen...
    nou ja...
    misschien :)

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je hier komt lezen! Nog leuker als je laat horen wat je er van vindt.