Rijdt u auto? Of reed u er vroeger in? Op vakantie met ouders. Of kinderen. Naar uw werk, voordat u ontdekte dat dat met de fiets of trein veel handiger gaat? Dan kent u vast het verschijnsel van de teller. Van de de honderdduizend halen. Of allemaal achten achter elkaar. Of een 'een grote straat': 123456. Spannend!
Ja ja ja....
Allemaal kijken jongens,
Daar gaat ie!!!
Tegenwoordig is dat een stuk minder opwindend. Want kilometertellers, maar ook elektriciteitsmeters, zijn nu meestal digitaal. En dan zíe je het natuurlijk niet echt. Zo'n wieltje dat tergend langzaam, met allemaal halve negens, richting die honderdduizend kruipt. Alsof ie er voor moet wérken. Waar je dan, op het moment suprême, natuurlijk naar vergeet te kijken. En dat er dan zoiets knulligs als 123462 staat. Waar geen lol aan is. Je geeft per slot ook geen feestje als je dertig jaar en zestien weken en drie dagen oud wordt. Ik voel me nu al bezwaard dat ik met het behalen van mijn zesenveertigste levensjaar eigenlijk geen reden heb om iets te vieren. Zeseenvéértig, wat is dat nou voor knullige mijlpaal. Het is geen Sarah. En ook niet bijna.
Maar aangezien ik nooit afstudeerde, trouwde of mijn kinderen liet dopen, blijven er dan verder weinig andere redenen over voor een feestje. Soms moet je die dan maar verzinnen. En net zoals er in de talkshows gepraat wordt over de talkhow die over de talkshow gaat. (waarom heet dat eigenlijk geen praatshow?), zo is ook mij enig navelstaarderig Droste-effect niet vreemd.
Want, dames en heren, trouwe lezers en toevallige passanten. Na negen jaar bloggen heeft deze site de honderdduizend bezoekers gehaald! En om het extra spannend te maken. Jullie kwamen hier niet met honderdduizend -dat moment heb ik uiteraard gemist- maar met honderduizendzesentachtig. Voilá!
En de kat ving haar elfde muis (maar daar kon ze niet bij want ik sloot haar op)
En ik ging voor de zevenentwintigste keer naar Italië (maar bereikte de floating piers niet)
En ik maak voor de achttiende keer het eindfeest van de basisschool mee.
Mijn bus staat voor de zesde keer bij de garage.
Zodat ik met een drieëndertig jaar oude leenauto op klus ga.
Ik schreef mijn driehonderdenvierde rekening uit.
Maakte anderhalf potje jam
Plette de honderd dertiende naaktslak
En miste, net als ieder ander, nog een hoop andere mijlpalen.
Zonder paal en zonder mijl.
Hoera!
Is dat geen huisjesslak? :-)
BeantwoordenVerwijderenDat heeft ge erg goe gezien! :-)
BeantwoordenVerwijderenDe vele naakte slakken had ik geplet voor ik er aan dacht ze te fotograferen.
Vrienden van mij beweren dat huisjesslakken slechts algen eten en verder geen schade aanrichten. Hm, nou ja. Ik denk daar het mijne van.
Hoera ! Ik probeerde 46 jaar in maanden, dagen, uren... geen enkel is het vieren waard.
BeantwoordenVerwijderenNegen jaar bloggen... proficiat.
Merci!
BeantwoordenVerwijderenWaarom naaktslakken pletten? Dat is heel lastig, ze zijn ontzettend taai, in een emmer met sop gooien is veel handiger. Of ging het pletten per ongeluk? Ik ben gestopt met slakken tellen. Maar deze vakantie 'draaide' de teller van onze auto langs de honderdduizend, daar hebben we toch wel even een foto van gemaakt.
BeantwoordenVerwijderenNog gefeliciteerd met de honderdduizendzesentachtig plus wat daarna nog kwam.
Hoewel ik inmiddels een èrg ontrouwe lezer ben geworden, vind ik je blogmijlpaal (en alle andere) pràchtig.
BeantwoordenVerwijderenMocht het je troosten: dit jaar was het jaar dat ik 50 werd. Sarah! en ik deed er niets mee.
Het hééft toch wat, om je 51ste, 5 maanden en 14,5 dagen te vieren... ergens in een komend jaar, vindjeniet?
@ aargh, pletten is wellicht lastig, maar ze sterven vast sneller dan in een sopje. Leuk dat je langskomt.
BeantwoordenVerwijderen@ olive, En toen ik je verjaring aan de jongens verklapte, herinnerden ze mij er bijna dagelijks aan dat ik je TOCH HEUS NOG MOEST FELICITEREN!
BeantwoordenVerwijderenDus nogmaals, ontrouwe lezeres: Van harte met je vijftigste verjaardag!