zondag 1 september 2019

Mannen hebben het niet makkelijk

'Meneer, heeft u een vuurtje voor me?', hoor ik de scootersleutelaar achter me zeggen, terwijl ik met mijn achterwerk naar hem toe sta en een poging doe enige orde in mijn klusbus te scheppen. (Eigenlijk is het geen bus, meer een auto. maar daarover zijn de meningen van mijn naasten verdeeld, zodat 'Kom je met de bus?' al gauw tot misverstanden leidt.)

Ik stap uit de auto, recht mijn rug (zie je wel, het is géén bus, anders zou ik er wel rechtop in kunnen staan), graai een aansteker uit mijn werkbroek en terwijl ik die aanreik aan de sleutelaar slaat hij zijn hand voor zijn mond en mompelt verschrikt: 'Oh, sorry, mevrouw, sorry sorry sorry, ik zag niet dat u...'

Zomaar een scène van een tijdje terug. Mijn outfit baart wel vaker opzien. Gister bij de groothandel kon ik weer een nieuwe uitspraak aan de lange reeks opmerkingen toevoegen: 'Ik wou dat mijn vrouw zo handig was.'  Maar ik heb geen klagen, het is goed bedoeld en de functie van afwijkend rolmodel past mij prima. En zo afwijkend ben ik inmiddels niet meer want op reclameposters van bouwmarkten poseren tegenwoordig ook besmeurde vrouwen met zwaar gereedschap.

Hoe anders is dit voor mannen. Zij worden in het gunstigste geval gedoogd als ze zich in vrouwenkleren hullen. De kerel die ik ooit heupwiegend op zijn highheels door de Appie zag lopen,  werd meewariger nagekeken dan ik, gehuld in mijn smerige werkbroek.

----------------

Veel van mijn klanten zijn vrouw. Wellicht komt dat omdat zij een kerel die met bouwvakkersdecolleté in hun badkamer ligt te zweten niet zo fijn vinden. (Wat pornoverhaaltjes daar ook voor moois van proberen te maken). Hoewel het natuurlijk ook kan komen doordat vrouwen minder vaak zelf klussen en dat werk dus sneller uitbesteden. Maar laat ik nu niet ook vervallen in stereotypen, er zijn per slot ook zat mannen die mij inhuren.

Bij de koffiepauze wordt me door zowel mannen als vrouwen vaak meer toevertrouwd dan alleen hun verbouwing. Ik schreef al eens over hartverscheurende verhalen over rouw, drugsgebruikende kinderen of futloze huwelijken. Maar ik word ook deelgenoot gemaakt over zaken waar zij blij van worden. En dat beperkt soms zich niet tot woorden alleen.

Zo klus ik ook bij mannen die zich in mijn gezelschap veilig wanen om datgene te doen wat ze tussen de schappen van de Appie (nog) niet durven: vrouw zijn. Zodat ik wel eens, terwijl ik de poederlijm met de nodige spierkracht tot een smeuïge smurrie vermeng, tikkende hakken op de trap hoor. Eenmaal beneden vraagt zo'n thuiswerkende klant dan of ik het niet raar vind dat hij een zwart kanten niemendalletje draagt. Ik mompel dan iets vaags over dat elk mens vooral moet doen waar hij zich goed bij voelt en dan volgt vaak een neutrale wedervraag mijnerzijds over de legrichting van tegels of wat de wensen van meneer zijn inzake de kleur van de voegen. (Ongemak is ook mij niet vreemd)

Achter de voordeur, omdat hun vrouw, kinderen en buurtgenoten er niks van mogen of willen weten, toveren mannen zich stiekem om tot vrouw. Vertrouwen mij hun vreugde toe. Hopelijk schaad ik dat vertrouwen niet met het schrijven van dit logje. Misschien moest ik zo'n man bij een volgende koffiepauze eens vragen: 'Mevrouw, heeft u een vuurtje voor me?'  Of, als ik één van hen op zekere dag toch op highheels door de buurtsuper zie paraderen, verrukt uitroepen: 'Ik wou dat mijn man zo handig was.'

5 opmerkingen:

  1. Vrouwen mogen 'mannendingen' doen omdat ze toch nooit 'gelijk' zijn, terwijl mannen zich niet mogen 'verlagen' tot 'vrouwendingen': dit zegt meer over de seksistische hiërarchie dan de zgn. bewegingsvrijheid van mannen...

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Dank voor deze heldere uitleg voor wat ik dagelijks meemaak. De voorbeelden van de opmerkingen die mij ten deel vallen waren de meest positieve. 'Je zult wel een pot zijn.' (in ogen van veel mannen geen 'echte'vrouw)/ 'Wie zijn je slachtoffers?'/'Kun je daar van rondkomen'/ 'Da's toch niks voor zo'n mooie vrouw' zijn andere voorbeelden. Of 'Oh sorry, ik ben verkeerd verbonden', als ze mijn stem hoorden en een man verwachtten. En dan heb ik het nog maar niet over de neerbuigende blikken bij sommige handelaren (die me soms afschepen met kuladvies). Die ik vervolgens links laat liggen. Maarrrr, zoals gezegd, er is hoop. Er werden zelfs vrouwen opgeroepen deel te nemen aan de 'klusser van het jaar' verkiezing. En wie weet, is die 'verlaging van mannen' over een tijdje ook niet meer zo ongemakkelijk.

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Meestal wel. De klant die van de schrik moest bijkomen toen ze mij aan de lijn kreeg was zelf vrouw. De rest man. Verder hoor ik van vrouwen vooral 'Dat zou ik niet kunnen' of variaties daar op. Soms snij ik mezelf dan in de vingers. Een dochter was begonnen met slopen badkamer van haar moeder, die erg aan het idee moest wennen dat haar dochter het zelf zou doen (maar nog minder gediend was van 'het mannetje' dat naast haar woonde en 'het allemaal wel wist'. Ben langs geweest, foto's gemaakt en toen ik bij de koffie een grove inschatting van kosten maakte, schrokken ze. Peptalk gegeven, tips waar vooral op te letten, al doende leert men..... enz. Ik heb bedankt voor de koffie en nu gaat de dochter het met haar zussen zelf doen. Wèg klus. (da's vast 'vrouw eigen' ;-)

    Het is vaak vooral koudwatervrees, na een eerste klus ziet men mij niet meer als man of vrouw.

    BeantwoordenVerwijderen
    Reacties
    1. aha, fijn te weten.. en soms is de stiel 'doorgeven' ook werken, zij het op een andere manier. Het geïnternaliseerde seksisme bij vrouwen is nog veel aanwezig...

      Verwijderen

Leuk dat je hier komt lezen! Nog leuker als je laat horen wat je er van vindt.