Dit ving ik vanmorgen op bij de klas van Kees:
'Spannende wedstrijd, hè'
'Helaas konden we er niet bij zijn'
'Ja, de kaarten waren al in tien minuten uitverkocht'
Toen hoorde ik scores die onmogelijk van een potje voetbal konden zijn, en waagde het er op: 'Eh, pardon, mag ik iets vragen, gaat dit soms over basketbal?'
'Ja, we hebben gister gewonnen tegen Den Bosch!'
'O, Shit'
Gauw gaf ik Kees een zoen en laveerde tussen andere ouders door de school uit. Pijnlijk besefte ik hoe ik nu die ene ergerlijke ouder was die niet groet omdat ze steeds op haar schermpje tuurt. Maar het moest.
Onder het luiden van de Martiniklokken belde ik mijn eigen aanstormend talent (die wars is van social media en bij mij geen tv heeft) en hoorde door zijn mobiel de vogeltjes in de tuin. Gelukkig.
Leo: 'k wou net wegfietsen, stuurde je een sms of je me wil afmelden voor training, heb last van me kuit'
'O, balen. Ja, zal ik doen. Maar weet je wel dat Gasterra Flames gister heeft gewonnen!'
'Je moet nu Donar zeggen.'
'O, ja, nou ook goed, Donar heeft de beker en is kampioen. Wat het verschil is weet jij vast wel.'
'Echt? Cool!'
Pff, net op tijd. Het arme kind volgde tot voor kort de NBA op de voet (dat is ook met een grote oranje stuiterbal, maar dan in de VS) en trok verbaasd zijn wenkbrauwen op als ik niet wist wat een 'lay-up', 'rebound' of 'second dribbel' was. Ik schaam me nergens voor, maar voor de bescherming van mijn kind ga ik door het vuur. Straks blijkt hij als toekomstige Lebron James, als enige van niks te weten.
Maar stiekem was ik toch blij dat hij vanavond niet vroeg of hij naar de Grote Markt mocht voor de huldiging. Hij had vorige week zelf de krant al gehaald met zijn eigen 'Grote Markt moment'. Met zijn grote broer. Terwijl hij wachtte om samen met de juffen tweehonderdtachtig rozen uit te delen aan zijn boertje Kees en diens schoolgenoten. Die de wandelvierdaagse liepen. Na een broodje shoarma met veel sambal, op de trappen van het VVV gebouw, speelden we twister met studenten.
Later kwam de brandweer met loeiende sirenes langs de wandelaars gescheurd. De fik in het VVV-gebouw was gauw geblust. En toen ging de brandweer vrolijk mee spelen.
Vanavond bekeken we de foto's op 112 online.
En daarna gingen de broers buiten voetballen.
'Spannende wedstrijd, hè'
'Helaas konden we er niet bij zijn'
'Ja, de kaarten waren al in tien minuten uitverkocht'
Toen hoorde ik scores die onmogelijk van een potje voetbal konden zijn, en waagde het er op: 'Eh, pardon, mag ik iets vragen, gaat dit soms over basketbal?'
'Ja, we hebben gister gewonnen tegen Den Bosch!'
'O, Shit'
Gauw gaf ik Kees een zoen en laveerde tussen andere ouders door de school uit. Pijnlijk besefte ik hoe ik nu die ene ergerlijke ouder was die niet groet omdat ze steeds op haar schermpje tuurt. Maar het moest.
Onder het luiden van de Martiniklokken belde ik mijn eigen aanstormend talent (die wars is van social media en bij mij geen tv heeft) en hoorde door zijn mobiel de vogeltjes in de tuin. Gelukkig.
Leo: 'k wou net wegfietsen, stuurde je een sms of je me wil afmelden voor training, heb last van me kuit'
'O, balen. Ja, zal ik doen. Maar weet je wel dat Gasterra Flames gister heeft gewonnen!'
'Je moet nu Donar zeggen.'
'O, ja, nou ook goed, Donar heeft de beker en is kampioen. Wat het verschil is weet jij vast wel.'
'Echt? Cool!'
Pff, net op tijd. Het arme kind volgde tot voor kort de NBA op de voet (dat is ook met een grote oranje stuiterbal, maar dan in de VS) en trok verbaasd zijn wenkbrauwen op als ik niet wist wat een 'lay-up', 'rebound' of 'second dribbel' was. Ik schaam me nergens voor, maar voor de bescherming van mijn kind ga ik door het vuur. Straks blijkt hij als toekomstige Lebron James, als enige van niks te weten.
Maar stiekem was ik toch blij dat hij vanavond niet vroeg of hij naar de Grote Markt mocht voor de huldiging. Hij had vorige week zelf de krant al gehaald met zijn eigen 'Grote Markt moment'. Met zijn grote broer. Terwijl hij wachtte om samen met de juffen tweehonderdtachtig rozen uit te delen aan zijn boertje Kees en diens schoolgenoten. Die de wandelvierdaagse liepen. Na een broodje shoarma met veel sambal, op de trappen van het VVV gebouw, speelden we twister met studenten. Later kwam de brandweer met loeiende sirenes langs de wandelaars gescheurd. De fik in het VVV-gebouw was gauw geblust. En toen ging de brandweer vrolijk mee spelen.
Vanavond bekeken we de foto's op 112 online.
En daarna gingen de broers buiten voetballen.
Een grote oranje stuiterbal... straks gaat alle aandacht naar die rollende zwart-witte (vroeger toch) bal.
BeantwoordenVerwijderenJa, en het idee achter zo'n bal en waarom ie wel of niet rolt, vind ik dan wel weer interessant. Die zwart-witte schijnt Telstar te heten (en bestaat uit zeshoekjes en vijfhoekjes, ook daar kwam ik pas vorige week achter, een mens leert elke dag weer bij) en was bijna perfect. De bal in Zuid-Afrika was dan weer erg 'niet rond' en voetballers klaagden hierover. De Brazilië bal is getest door een Japanse robot en die schopte de bal steeds in de juiste hoek. Conclusie: ook mooi rond. Maar de vraag is dan natuurlijk of een perfect ronde bal ook leuker voetbal oplevert. En is zo'n kleine gele stuiterbal eigenlijk rond? Daar weet jij vast meer van, bentenge.
BeantwoordenVerwijderen