Vijf emmers latex smeren we weg. In de verte klinkt een sirene die me doet denken aan een Amerikaanse politieserie. Maar het geloei sterft niet weg, heeft tussenpozen. Mijn stagiaire helpt me uit de droom: het is geen ambulance maar een hijskraan. Ze zijn aan het bouwen bij het Forum. Je weet wel, dat multifunctionele gebouw dat miljoenen meer kost dan geraamd en dat het daarom altijd goed doet in de kroeg: 'Belachelijk dat er voor het maaien van veldjes/ ophalen grofvuil/ boeven vangen/ ouderenzorg/ losse stoeptegels geen geld is, maar dat de gemeente -doe mij nog een biertje- voor zo'n lelijk/ zinloos/ duur forum wel geld heeft.' Dat forum had zijn diensten al bewezen nog voordat er een paal in de grond stond. Met een gemeenschappelijke vijand (de grote boze overheid) stijgt de saamhorigheid met sprongen.
Zo bezien zou je die Isis ook bijna de Nobelprijs voor de vrede willen geven. Israël gaat opeens met de Arabische wereld en de VS flirt met Iran. Maar ik loop weer eens harder dan mijn lieve lezer kan bijbenen. We houden het vandaag dichter bij huis. In Groningen om precies te zijn.
Waar het gister trouwens niet over dat beruchte forum ging, toen ik zelf in de kroeg zat. Of eigenlijk ervoor, op het terras. Genietend van de laatste zon en een koud Amsterdammertje. Maar over de bijter. En wat de andere aanwezigen daar nu van vonden. Want, zo zei de man op het bankje naast mij, iedereen vond daar toch wat van?
De vrouw tegenover me meldde ons de tussenstand van Portugal-Ghana en Amerika-Duitsland. Daarna boog ze zich schuchter over twee geparkeerde kinderwagens. Ze prees plichtsgetrouw de kwijlende kale koppies en ging gauw weer zitten. De verse ouders straalden en nipten van hun bier. Hun blije baby's droegen namen als 'Ties' of 'Mees' of iets ander yuppigs.
Toen de babygluurster naar het toilet ging, klapte haar vriend uit de school. Jazeker, ze verwachtten een kindje!. 'Was dat niet eng' en 'Hoe gaat dat dan?', aan de vragenstroom van de aanstaande papa leek geen einde te komen. 'Nee', vond zijn vrouw bij terugkomst, 'hij had het niet mogen zeggen, want ze was pas negen weken'. Toen hij even naar binnen ging om bier te bestellen, deed ze haar beklag over dat hij nog rookte. Stoppen viel haar zwaar.
Haar man zette haar een glas fris voor, nam zelf een slok gerstenat en stak een sigaret op. Toen vertelde hij over zijn moeder, zijn vroeggeboorte en waar hij zelf was geboren.
Dat wordt nog een hele bevalling, die zwangerschap.
De zon stond laag boven de huizen. De stellen wisselden verhalen uit over draagzakken en doorslapen, ziekenhuizen en knuffels. Ook de barvrouw schoof aan en vertelde over haar angst om te bevallen. Ik stelde haar -ouwe doos dat ik ben- gerust en haalde de legendarische woorden van mijn zus aan: 'Het is inderdaad zo dat het voelt alsof je wordt opengereten van je kruis tot aan je tenen, maar dat ben je alweer vergeten als dat warme, pasgeboren kindje op je buik wordt gelegd. Kinderen hoef ik echt niet meer, maar een bevalling zou ik zo nog een keer doen'.
De barvrouw nam nog een flinke teug.
Toen ging de zon weg.
En ik ook.
'Het Forum is bedoeld als algemene ontmoetingsplek voor bewoners en bezoekers van de stad Groningen.
Zo bezien zou je die Isis ook bijna de Nobelprijs voor de vrede willen geven. Israël gaat opeens met de Arabische wereld en de VS flirt met Iran. Maar ik loop weer eens harder dan mijn lieve lezer kan bijbenen. We houden het vandaag dichter bij huis. In Groningen om precies te zijn.
Waar het gister trouwens niet over dat beruchte forum ging, toen ik zelf in de kroeg zat. Of eigenlijk ervoor, op het terras. Genietend van de laatste zon en een koud Amsterdammertje. Maar over de bijter. En wat de andere aanwezigen daar nu van vonden. Want, zo zei de man op het bankje naast mij, iedereen vond daar toch wat van?
De vrouw tegenover me meldde ons de tussenstand van Portugal-Ghana en Amerika-Duitsland. Daarna boog ze zich schuchter over twee geparkeerde kinderwagens. Ze prees plichtsgetrouw de kwijlende kale koppies en ging gauw weer zitten. De verse ouders straalden en nipten van hun bier. Hun blije baby's droegen namen als 'Ties' of 'Mees' of iets ander yuppigs.
Toen de babygluurster naar het toilet ging, klapte haar vriend uit de school. Jazeker, ze verwachtten een kindje!. 'Was dat niet eng' en 'Hoe gaat dat dan?', aan de vragenstroom van de aanstaande papa leek geen einde te komen. 'Nee', vond zijn vrouw bij terugkomst, 'hij had het niet mogen zeggen, want ze was pas negen weken'. Toen hij even naar binnen ging om bier te bestellen, deed ze haar beklag over dat hij nog rookte. Stoppen viel haar zwaar.
Haar man zette haar een glas fris voor, nam zelf een slok gerstenat en stak een sigaret op. Toen vertelde hij over zijn moeder, zijn vroeggeboorte en waar hij zelf was geboren.
Dat wordt nog een hele bevalling, die zwangerschap.
De zon stond laag boven de huizen. De stellen wisselden verhalen uit over draagzakken en doorslapen, ziekenhuizen en knuffels. Ook de barvrouw schoof aan en vertelde over haar angst om te bevallen. Ik stelde haar -ouwe doos dat ik ben- gerust en haalde de legendarische woorden van mijn zus aan: 'Het is inderdaad zo dat het voelt alsof je wordt opengereten van je kruis tot aan je tenen, maar dat ben je alweer vergeten als dat warme, pasgeboren kindje op je buik wordt gelegd. Kinderen hoef ik echt niet meer, maar een bevalling zou ik zo nog een keer doen'.
De barvrouw nam nog een flinke teug.
Toen ging de zon weg.
En ik ook.
'Het Forum is bedoeld als algemene ontmoetingsplek voor bewoners en bezoekers van de stad Groningen.
 |
| (Dit wordt geen forum maar de megarotonde bij de Bedumerweg) |
Opengereten worden van je kruis tot je tenen? Ben ik even blij dat niet te moeten ondergaan hebben.
BeantwoordenVerwijderenIs al even wervend als de beschrijvingen van een bevalling in 'De gelukkige huisvrouw' van Heleen Van Rooyen. Mijn vriendinnen waren blij dat boek pas nà hun bevallingen te hebben gelezen.
@ Lies. 'please note: 'en dat ben je na een dag weer vergeten'. Waar vind je zulke ervaringen? ;-) Maar misschien ben je als meter wel veiliger dan als moeder, ik weet het niet. Want zulks kennen we hier niet in Noord-Nederland.
BeantwoordenVerwijderen@ anoniem Leuk! Je hebt het onthouden :-)
BeantwoordenVerwijderenHelaas kan ik niet kijken wat je op facebook te melden hebt, ik heb geen fb account. Wel twitter. Maar als jij iets te maken hebt met die prachtige tuintjes verderop. Met die mooie goudsbloemen en stoel in de boom, mijn complimenten. Is prachtig.
De bijter, ja, daar heb ik een mening over. Maar die is voor bij een biertje als je naar hier komt omdat de vallende Hollander jullie tot in de finale zal brengen :-)
BeantwoordenVerwijderen