Lego versus Ikea

Hoe grijzer het weer wordt, hoe meer ik over de grens ga.
Of, om met Loesje te spreken: "Met mijn gedachten ergens anders, ben ik altijd overal."

Scandinavië wordt het dit keer. Nooit gewest. Wel aan gedacht, hoor. Meerdere malen. Maar het kwam er gewoon nooit van. Twintig jaar geleden vatte ik eens het plan op om met mijn moeder te paard langs Finse meren te rijden. Ik heb mijn moeder nooit op een paard zien zitten. En, wat mij betreft, ik vind natuur echt wel mooi, kan er intens van genieten, maar dat hoge Noorden lijkt me toch wat leeg. Ik ben intussen een echt stadsmens geworden.

Noorwegen dan. Ooit werkte ik in Italië voor een succesvolle Noorse bloemenkweekster. Ik stekte er gardenia's en deed wat vertaalwerk. Ze was haar land ontvlucht. Niet vanwege een vent, maar omdat het er zo snel donker werd en bleef. Dat was ze zat. Tja, als Noren hun eigen land al niet weten te waarderen, wat heb ik er dan te zoeken? Beter is het om Scandinavisch schoon naar hier te halen dus.

En dat gebeurt. En hoe. Je kan hier geen kamer betreden zonder over Lego te struikelen. Een meesterlijke uitvinding van een Deense timmerman. Onverwoestbaar ook (ooit 's morgens met je duffe kop zo'n blokje onder je blote voeten gehad? 'Au!'). Maar, onverwoestbare spullen hebben één nadeel. Ze zijn duur.

Dus wat doet een gerustgestelde moeder die zojuist met haar legofiele kind de spreekkamer van de vervanger van de vervanger van de huisarts heeft verlaten. Die gaat lekker naar Ikea! Om te sneupen. (Geen idee of dit woord bestaat. Ik vind het mooi).

En dan, dan gaat het kind een uur lang rondroeren in bakken met overtollige schroefjes, moertjes, scharnieren wat dies meer zij. Om er een papieren zak mee te vullen. Die dan €2,50 kost. En waar hij en zijn broer vervolgens een compleet kamp van aanleggen. Waar ze maar niet genoeg van krijgen. Lang leven de Zweden!

En toen werd ik gebeld. Om planken te monteren en of ik ook tijd had om een Ikea-kast, die in elkaar was gedonderd, te repareren. Schijnt vaker voor te komen. Niet tot ieders vreugde. Maar ik klaag niet. Fijn dat er spullen zijn die kapot gaan. Dat genereert mij weer wat inkomsten. Waar ik nog meer zakjes met beslag van kan kopen!