Zomercensuur

Opeens is het oktober. Klats, boem, kijk je even om je heen, is het zomaar herfst. Of bijna dan. Gek genoeg lijken al die dingen die ik deze zomer deed, dan juist wel weer een eeuwigheid geleden. Vooral als ik de foto's terugkijk. Tijd blijft een raar ding.

Ik vraag me wel eens af hoe de tijdbeleving door de komst van foto's is veranderd. Is al die triestigheid en eenzaamheid onder mensen in Nederland, waarover de krant schrijft, niet ook het gevolg van het kunnen kennis nemen van hoe het ooit was? Maar het 'vroeger-was-alles-beter-spook' is vast veel ouder. En laten we wel wezen, mensen op foto's van honderd jaar geleden lijken soms net levende lijken.

Later zal men wellicht beweren dat de komst van digitale fotografie mensen blijer of netter heeft gemaakt. Alle trieste zorgkoppies en mensen die uit hun neus eten zijn er immers uitgefilterd. Misschien zal men dan beweren dat het vroeger slechter was dan nu. (of, zoals zoonlief beweert: 'Ik ben blij dat ik in deze tijd leef, anders kon ik niet op de tablet spelen.)

Maar ook daarin loop ik vast lichtjaren achter. Want met pc's en overzeese clouds hebben we nu de beschikking over mega-, giga-, tetrageheugens. Er wordt juist helemaal niks meer gefilterd. Rücksichtslos worden dagelijks miljoenen plaatjes online gezet. Zo bezien is het ooit zo beruchte dia-avondje bij de buren, die maar liefst zes rolletjes volschoten tijdens hun fietstocht door Zweden, kinderspel. Een welkom rustpunt zelfs. Al dat groen.  

Wat daar verder ook van zij. Zomerfoto's zijn leuk om terug te kijken. Bij een warme kop chocolademelk, met warme sokken bij de kachel.

Het geheugen van mijn Mac is tjokvol, het externe geheugen dat ik kocht krijg ik maar niet aan de praat en voor het maken van een behoorlijke back-up ben ik te lui. Langzaam vreet de computer mijn foto's, mijn herinneringen, op. Laat ik een paar plaatjes hier dan maar delen. Blijft er tenminste nog iets over van die mooie zomer.

 















Foto's van bergen wasgoed, verwaarloosde vriendinnen, kapotte regenpijpen en omgevallen stapels ongelezen kranten heb ik er vanzelfsprekend uitgefilterd. Zo werk ik braaf mee aan het in stand houden van het beeld dat het bij de buren altijd beter is.

Nou vooruit, ook het Noorderzonfestival geeft troep. Zeker nu er niet meer in glas wordt geschonken.

Een verloren euro geeft ook wel wat roring in het park. Proberen kinderen de schat met behulp van een schroevendraaier en een stuk hout tussen de gravel vandaan te peuteren. Te midden van honderden paraderende volwassenen naast zich.