Dat kan! Geen loterij, vage belegging of iets met een raam. Of nee, dat lieg ik, het is wel iets met een raam. Maar het gaat om zo'n pietepeuterig klein kutraampje, dat er nog geen kat fatsoenlijk achter zou kunnen plaatsnemen. Het gaat hier om het plaatsen van ramen. Niet mijn bedrijfstak, hoewel ik het wel overwoog, toen ik de gelikte bus zag waar meneer de glaszetter in reed, maar daar kun je dus bovengenoemd bedrag mee opstrijken. Dat je het weet.
Hoe? Stel: u heeft een auto, een kind, een huis, een bedrijf. Daar kan of moet van alles aan verzekerd worden. Omdat dat verplicht is, of omdat je dat verstandig vindt. En als er iets mee is, je anderen er iets mee aandoet of, in mijn geval, als anderen mij iets aandoen, dan vraag je geld aan die verzekeraar.
Wat ik dus braaf deed. Na de inbraak waar ik in een vorig logje over schreef. Toen ik kinderleed erger vond. Nog steeds natuurlijk, maar daarom hoeft er nog niemand rijk te worden van mijn kapotte raampje. En, wet van Murphy of zo, binnen een maand werd er opnieuw ingebroken. Maar daar later meer over. Of niet.
Het eerste raampje liet ik maken. Bij een bedrijf dat bij mijn verzekeraar is aangesloten. Eerst noodraampje, daarna goede ruit. De man had een vlotte babbel, serveerde slappe koffie en zei tegen zijn zoontje dat ie de glasrestjes moest opzuigen en het snoer van de stofzuiger moest oprollen. So far so good. Eigen risico was honderd euro. Tom tom was ook al weg. Zuur geld. Niks aan te doen.
Maar het tweede ruitje werd niet door een 'erkend' bedrijf geplaatst. Dus geen... god, hoe heten die mensen met die irritante reclame ook al weer, die ook al eens de mededingingsautoriteit aan hun broek gekregen. Wat toch ongegrond bleek. Zodat -if you can't beat them, join them- de voormalige concurrenten hun handen ineen sloegen. Afijn, de tweede keer werd de ruit door geen van deze beide bedrijven geplaatst, maar door een onafhankelijke glaszetter.
Ook dit kostte honderd euro. Weer zuur geld. Weer niks aan te doen. Maar de man zei ook, terwijl hij het raampje plaatste, dat die honderd euro de gehele prijs betrof. Hij ging niks meer declareren.
Dus toen ik vandaag voor het doorgeven van verhuizing (jaha!) de verzekeraar belde en voor de gein informeerde wat die eerste glaszetter voor rekening bij hen had ingediend, was ik nogal verbaasd toen ik het bedrag hoorde.
Tweehondervierendertig euro en zesenzeventig cent.
Bovenop mij eigen bijdrage. Hij is hooguit tien minuten bezig geweest. Ok, maak er een half uur van -de koffie moest ook nog afkoelen- dan is dat bijna zeshonderdzeventig euro per uur!
Dat vind ik wel erg makkelijk verdiend.
Maar, je krijgt er ook wat voor, vinden ze zelf:
'Zo vindt de klant na vervanging van een kapotte ruit bijvoorbeeld een auto die van binnen geheel is schoongemaakt, inclusief alle ruiten' en 'Het zijn met name de kleinere glasreparateurs die de branche een slechte naam bezorgen.
Ook een verzekeringpief is in zijn nopjes, volgens hem: 'Bedraagt het verschil in prijs tussen autoruiten van Carglass en Autotaalglas enerzijds en de reguliere handel anderzijds vaak 'enkele honderden guldens'.
Dat klopt.
'De gepeperde rekening gaat vervolgens naar de autoverzekeraar en vaak brengen ze ook nog onterecht toeslagen in rekening.'
Wie is de 'ze' is dit verhaal?
'Wat die mensen zich niet realiseren is dat wij verzekeraars daarvoor de rekening krijgen en het derhalve wordt doorberekend in hun premie.'
Dat dacht ik nou ook.
Hoe? Stel: u heeft een auto, een kind, een huis, een bedrijf. Daar kan of moet van alles aan verzekerd worden. Omdat dat verplicht is, of omdat je dat verstandig vindt. En als er iets mee is, je anderen er iets mee aandoet of, in mijn geval, als anderen mij iets aandoen, dan vraag je geld aan die verzekeraar.
Wat ik dus braaf deed. Na de inbraak waar ik in een vorig logje over schreef. Toen ik kinderleed erger vond. Nog steeds natuurlijk, maar daarom hoeft er nog niemand rijk te worden van mijn kapotte raampje. En, wet van Murphy of zo, binnen een maand werd er opnieuw ingebroken. Maar daar later meer over. Of niet.
Het eerste raampje liet ik maken. Bij een bedrijf dat bij mijn verzekeraar is aangesloten. Eerst noodraampje, daarna goede ruit. De man had een vlotte babbel, serveerde slappe koffie en zei tegen zijn zoontje dat ie de glasrestjes moest opzuigen en het snoer van de stofzuiger moest oprollen. So far so good. Eigen risico was honderd euro. Tom tom was ook al weg. Zuur geld. Niks aan te doen.
Maar het tweede ruitje werd niet door een 'erkend' bedrijf geplaatst. Dus geen... god, hoe heten die mensen met die irritante reclame ook al weer, die ook al eens de mededingingsautoriteit aan hun broek gekregen. Wat toch ongegrond bleek. Zodat -if you can't beat them, join them- de voormalige concurrenten hun handen ineen sloegen. Afijn, de tweede keer werd de ruit door geen van deze beide bedrijven geplaatst, maar door een onafhankelijke glaszetter.
Ook dit kostte honderd euro. Weer zuur geld. Weer niks aan te doen. Maar de man zei ook, terwijl hij het raampje plaatste, dat die honderd euro de gehele prijs betrof. Hij ging niks meer declareren.
Dus toen ik vandaag voor het doorgeven van verhuizing (jaha!) de verzekeraar belde en voor de gein informeerde wat die eerste glaszetter voor rekening bij hen had ingediend, was ik nogal verbaasd toen ik het bedrag hoorde.
Tweehondervierendertig euro en zesenzeventig cent.
Bovenop mij eigen bijdrage. Hij is hooguit tien minuten bezig geweest. Ok, maak er een half uur van -de koffie moest ook nog afkoelen- dan is dat bijna zeshonderdzeventig euro per uur!
Dat vind ik wel erg makkelijk verdiend.
Maar, je krijgt er ook wat voor, vinden ze zelf:
'Zo vindt de klant na vervanging van een kapotte ruit bijvoorbeeld een auto die van binnen geheel is schoongemaakt, inclusief alle ruiten' en 'Het zijn met name de kleinere glasreparateurs die de branche een slechte naam bezorgen.
Ook een verzekeringpief is in zijn nopjes, volgens hem: 'Bedraagt het verschil in prijs tussen autoruiten van Carglass en Autotaalglas enerzijds en de reguliere handel anderzijds vaak 'enkele honderden guldens'.
Dat klopt.
'De gepeperde rekening gaat vervolgens naar de autoverzekeraar en vaak brengen ze ook nog onterecht toeslagen in rekening.'
Wie is de 'ze' is dit verhaal?
'Wat die mensen zich niet realiseren is dat wij verzekeraars daarvoor de rekening krijgen en het derhalve wordt doorberekend in hun premie.'
Dat dacht ik nou ook.
Nou ja zeg, Suvvertje kreeg wel een nieuwe voorruit, ik heb nog niets van de verzekering gehoord... Maar Suvvertje heeft geen stofzuigbeurt gekregen. Zou wel van pas zijn gekomen. 't Arme ding is qua stofzuigen nog maagd.
BeantwoordenVerwijderenHet zijn belachelijke prijzen...
Ik wil er verder niet over nadenken. Want als je over die dingen begint na te denken dan kom je voor je het weet op de kloof arm/rijk terecht of hoe verzekeraars en conglomeraten heel wat van ons de armoede inrijden en een aantal schandalig rijk maken.
BeantwoordenVerwijderen@ Rianne en bentenge,
BeantwoordenVerwijderenhet is volgens mij juist omdat de facturen onzichtbaar blijven voor de klant, dat er van alles kan worden ingediend. Misschien goed om voortaan bij de oncoloog, de glaszetter en de mondhygiënist juist wel te vragen wat dat (de verzekering) kost. Zou voor mij ook verleidelijk zijn: zomaar aan een badkamer beginnen te breken, zonder enige notie te hebben van wat het inbouwen van een nieuwe zou moeten kosten. Kan de klant achteraf ook niet klagen.