Listen to me

Er belt iemand. Niet met mij. Iemand die Engels spreekt. Een man. Geen Engelsman. Ik kan hem niet zien. Maar hoor wel wat hij verdient. Hij zegt vierhonderd euro per maand op te sturen, een kwart van zijn maandsalaris.  'Listen... listen to me, I'm not finished yet....'

Aan het geluid te horen ijsbeert hij op en neer in een tuin verderop. De mensen aan wie hij het geld stuurt zouden een huis bouwen. Waarin ze al zijn gaan wonen. Wat hij onverstandig vindt. Want er is iets met de eerste verdieping. Die ook nog niet 'finished yet' is. And did they told you that he will get een kamer helemaal for himself? Waar hij kan gamen?

Kennelijk is het opsturen van geld voor het bouwen van het huis ook een investering in zijn eigen toekomst. Maar het is 'Not enough', Not en-nough!!!.... I told you!!! Listen to me!! 

Probeert hij de ander nu te vermurwen om óók geld te sturen? Is het zijn zus? of broer? Dat laatste lijkt me onwaarschijnlijk. Veel mannen vinden het onverteerbaar om 'luister naar me' te horen te krijgen. Ze zullen het vast ook niet snel zelf tegen een andere man gebruiken.

Intussen meet en zaag ik nieuwe stukken hout voor de verrotte dorpel en zijstijlen van een kozijn. Op mijn knieën. Een oudere man uit een andere tuin kijkt op me neer. "Je hebt er wel mooi gereedschap bij." Hij leunt met zijn armen over elkaar over de lage schutting. Ik begin een babbeltje met hem over de Engelsman die niet Engels is. En boos blijft. Over 'Honey Listen', zoals zijn gesprekspartner nu wordt aangeduid. De oude buurman zegt niks terug. Hij laat wel veel scheten. En een boer. 

Ik lijm de stijlen vast en zet er klemmen op.

De Engelsman is uitgepraat.

Of het huis in Marokko, op Sumatra of in Etten-Leur wordt gebouwd weet ik niet. 

Wel weet ik dat de oude buurman doof is.
Zo hoor ik later van de mensen voor wie ik werk.

Bijzonder, geweldig en onbescheiden (2)

(wat er aan voorafging)

Dat zo'n felle zon in september bijzonder is, vinden ook mijn buren. Ze draaien Peter Blankers 'Het is moeilijk bescheiden te blijven'  De vrouw des huizes zingt mee. Ook haar hoef ik niks uit te leggen over vrijheden. Hoewel?

Schippers is het niet alleen te doen om de vrijheid van onszelf, maar ook om die van anderen. Ze zegt 'het raakt ons dieper dan we denken'. Zit ook wat in. Toch weet ik vrij zeker dat ze mijn buren niet bedoelt als ze praat over 'Onze cultuur is een stuk beter dan alle andere' . Of moet ik aan één van de vijf kinderen die mijn buren rijk zijn, vertellen dat ze zich kunnen opwerken, dat ze zich mogen uitvechten uit de armoe die zij van generatie op generatie kennen.

Maar laat ik vooral niet te snel oordelen. Mijn buren zijn gewoon bijzondere mensen. Ze hebben alleen toevallig een wat andere muzieksmaak. Dus geniet ik op deze bijzonder warme septemberdag van het laatste tuinontbijtje, Met de eerste jam van eigen fruit. Mijn zoontje noemt de muziek van de buren 'homomuziek'.

Misschien moest ik hem, én minister Schippers én de nikaabdraagster, en de Hollandse horecabaas met zonnebril, en mijn buren, eens naar deze clip van 'The knife' laten kijken. Ben erg benieuwd naar de discussie die daarna volgt. Ze zijn vast erg eensgezind in hun oordeel over hurkplassende dames, vastgebonden motormeiden, blinde homo's en travestieten.

"Wij, die ons hebben losgemaakt van de kerk, bespreken de rechten van moslimvrouwen niet met deze vrouwen, maar met mannen. Met het patriarchaat. Met de gebruikelijke, altijd religieuze belangenclubs. Met het moskeebestuur, dat in de regel alleen zichzelf vertegenwoordigt. De mannen die belijden dat ze tegen dwanghuwelijken en eerwraak zijn. Maar die zich niet expliciet willen uitspreken voor het recht van vrouwen op seksuele zelfbeschikking."

Toch jammer dat het gesprek dat ik vrijdag had met de Syrische dame vooral over de bijbel ging. Misschien had ik haar moeten vertellen dat er naast Bijbelstudie nog meer te beleven valt in Nederland.

"Er zijn genoeg mensen in de migrantengemeenschappen die snakken naar vrijheid, met of zonder hoofddoekje. Die vooruit willen. Mijn vraag is: kúnnen ze dat ook?  Gelden onze vrijheden, onze Grondwet, onze kernwaarden ook voor hen? Of accepteren wij het bestaan van parallelle werelden in Nederland, met parallelle werkelijkheden? Vrijheid voor de één, onvrijheid voor de ander."

Tijdens het bijbelgesprek speelde de Syrische kleuter iets te hardhandig met het haar van haar moeder. Die trok een grimas van pijn en praatte vrolijk door. Over de sport van haar zonen en de muziekles van haar dochter. Het meisje zelf wilde liever dansen. Wat zou zij vinden van "Pass this on" (kijken!), ook van 'The Knife'. En wat vindt u eigenlijk? als ruimdenkende lezer?  'Terwijl al die mannen dansen in de kantine, zitten hun vrouwen thuis opgesloten?'

Misschien moesten we veel mannen inderdaad maar laten dansen. Misschien vinden veel vrouwen het wel fijn om alleen thuis te zijn. Zonder kerel om zich heen. Om te genieten van hun vrijheid.

Zachtjes neurie ik: "Het is moeilijk bescheiden te blijven"

Bijzonder, geweldig en onbescheiden (1)

Is de zon fijner als ie bijzonder is? Zoals zeldzame dingen ook lekkerder smaken? En men liever op de tribune van de sportclub met een Syrische dame kletst dan beelden ziet van duizenden vluchtelingen die over een snelweg lopen?
De warmste septemberdag!
Ik plukte een aardbei uit mijn tuin!
En ik sprak met een echte vluchteling!

Maar ál te zeldzaam en bijzonder is ook niet leuk. Enige herkenning moet er blijven. Anders raakt alles maar in de war. Vrezen we het einde der tijden. Van onze beschaving. Paniek. Als het over een maand nog steeds vijfentwintig graden is, komen bezorgde klimatologen en milieuexperts de blije weermannen en vrouwen verjagen.

Een hoofddoek achter de kassa kan misschien nog net, maar een nikaabdraagster mag zonder dat iemand er van opkijkt worden neergezet als provocerende ninja die onze rechtstaat bedreigt. Of zo. Nu moet ik eerlijk bekennen dat ik zelf nog nooit met een vrouw sprak die ook haar mond had bedekt. En aangezien ik al moeite heb met mannen die zonnebrillen dragen, zou ik mezelf best een oordeel kunnen aanmatigen voordat ik ook maar naar de naam van degene die tegenover me staat heb gevraagd. Ook ik oordeel.

Maar goed, wat een dwaalspoor weer. Minister Schippers vindt dat we onze verworvenheden, ook die van het met onbedekte haren over straat mogen, moeten verdedigen. Dat we onze zusters aan wie deze vrijheden worden onthouden, te veel aan hun lot overlaten. Daar zit wellicht wat in. Maar het riekt toch ook naar 'helpt de achterlijke zwartjes', vindt u niet? 

Zaterdagmiddag. Tijd voor boodschappen. In de Aldi loopt een vrouw met hoofddoek. En tattoos. Ze is vast kaal door de chemo. Dan mag het. Je hoofd bedekken. Want kaal is niet normaal. Dan mag iemand zich met recht bedekken tegen andermans blikken. Haar hoeft niemand te vertellen dat je in Nederland kaalhoofds over straat mag. Hoewel het wel lijkt alsof ze verlegen zit om een praatje. Maar degene die ze aanspreekt bij de diepvries, lijkt zich ongemakkelijk te voelen. Misschien is praten met iemand die kanker heeft nog moeilijker dan met een ninja.....

(vervolg)