Een witte jurk met tanden

Een tijdje geleden trachtte ik manmoedig een aantal gegevens digitaal door te geven aan de belastingdienst. Toen dit niet lukte en de desbetreffende dienst mij ook telefonisch niet van dienst kon zijn. (waarom heet het eigenlijk dienst?), fietste ik erheen. En wat bleek. Het lag niet aan mijn onervarenheid met computers. Het was gewoon stom toeval. Iets met cijfertjes en kansen en zo. Het gevraagde nummer dat de site niet wilde accepteren bleek bij hoge, hoge uitzondering overeen te komen met het sofi-nummer, of burgerservicenummer (ook zoiets: service..... ván of vóór of áán wie eigenlijk?) van een ander persoon. Nu ben ik niet zo'n ster in cijfertjes, maar als mijn pincode in combinatie met mijn rekening uniek is, dan zal de kans dat tien willekeurige cijfers (sofi) dat ook zijn, toch vrij groot zijn. Maar hier was iets dus niet uniek. En daar houden computers niet van.

Ik fietste onder de ringweg door, kronkelde door het Sterrenbos en achter de van Mesdagkliniek langs. Daar wist niemand mij de weg te wijzen. Dat was geen wonder, want het was op de Kempensberg toen één grote bouwput. Een ieder die ik de weg vroeg, tuurde weifelend in de rondte: 'Het moet hier wel ergens in de buurt zijn hoor.'

Vlak voor vijven kwam ik waar ik zijn moest. In een verder leeg kantoor werd ik geholpen door een vriendelijke, ietwat wereldvreemde man. Alles werd helder en ter plekke geregeld.



Het is nu ruim een half jaar later. De belastingdienst heeft een nieuw jasje gekregen. Zeg maar gerust 'jas'. Of, nog beter, ze hebben een soort jurk gebouwd. Een enorme witte jurk met rondingen. Wie tegenwoordig uit Oostelijke richting Groningen binnenrijdt, ziet niet meer als eerste de Martinitoren. Het zijn de belastingdienst en de Abel Tasmantoren die de skyline bepalen. De één hoekig, de ander vol glooiingen.

Dat ronde valt des te meer op omdat er van die blokkentorens naast staan. Maar die worden langzaam onttakeld. Het is een indrukwekkend gezicht. Soms lijkt het net alsof de jurk de blokkentoren wil opeten. Met een rij verticale witte tanden. Ze hadden het gebouw ook goud kunnen schilderen en bloemetjes op de hoeken kunnen maken.

Hiernaast zie je het schaalmodel. Als aansteker.