Slofje

Dat lag daar maar. Zomaar. Dat slofje.
En het lag ook zo heel erg slofje te zijn.
Tussen de populierenbladeren.
Op dat vaalrode fietspad.

Mensen keken om.
Een man met rastahaar op een scooter, kortgebroekte mooiweerfietsers.
Ze keken om en zagen daar dat slofje.
Net als ik.
En misschien dàchten ze ook wel hetzelfde als ik. Zo van:

Hé, een slofje!
Vast verloren
Oprapen? (vaart minderen)
Nee, doe ik toch maar niet, want... (vul maar in)



In de binnenstad hingen eens, vlakbij een brug, in de winter, toen er sneeuw lag, een heel raam vol met (kinder-) handschoentjes. Aan zo'n Spaans gietijzeren geval. Wellicht is een brug wel een uitgelezen plek om die dingen te verliezen. En te vinden.

Je wacht bij een zebrapad of op je fiets, kindje gaat wat klooien, je grabbelt in je tas naar een agenda of telefoon en dan moet je opeens weer opstappen of doorlopen. En dan valt er wat. En je hebt het niet door. Zoiets.

Misschien woonde daar een handschoenenverzamelaar of een kunstenaar of misschien viel het gewoon op, omdat ze hingen, en niet op straat lagen, zoals je zo vaak ziet. En gingen andere handschoenvinders ze daar speciaal heen brengen. Vind je ze echt nóóit meer terug natuurlijk.

Maar nu was er geen sneeuw. Het was mooi weer en er lag dit slofje. Wat veel minder slofje geweest zou zijn als het in een huis lag. En vast ook minder vindbaar. Zoals vanmiddag het geval was met de fietssleutel van Kees. Op de bekende plekken en ook in geen enkele jas of broekzak was ie te vinden. En tussen de zooi op de foto was er geen zoeken aan. Mokkend ging Keesje op de rand van zijn bed zitten. Hij wilde niet meer mee met papa. Die alleen wegging met broer Leo.

Ik belde zijn grote vriend, die hier gister logeerde. Of híj misschien wist waar Kees' zijn sleutel lag. Nee, wist ie niet, maar hij was in de buurt, met zijn vader, en druk bezig met het zoeken van schroefjes. Tien minuten later stond hij voor de deur. Of hij even kon plassen. Dat mocht.

Hij kreeg een glas ranja en een mandarijn en Kees ging met zijn vriend mee schroefjes zoeken. Ze zochten overal. Onder auto's, bij een bouwkeet, in aanhangers. En ze vonden een hele hoop schroefjes. En bouten en kapotte riempjes en stokken en een mooie knoop. Maar geen fietssleutel. En ook geen dooie rat of goudklompje, zoals Pippi deed. En ook geen slofje. Want dat was weg.