Vakkundig vormt ze met de krultang een feestkapsel op mijn hoofd. Zelf had ik dit nooit gekund. Heb trouwens ook geen föhn. De schoonheidsspecialiste nam me al eerder onder handen. Beide bezoekjes zijn niet voor herhaling vatbaar. Ik hou hier niet van. Nieuwe bh, dito panty, rok en blouse. Tot slot prop ik mijn worstenvoetjes in te krappe pumps en neem plaats achter het stuur. Ik scheur naar het opgegeven adres en even later zwaaien de tuinhekken van het majestueuze landhuis open. De Oosterse zakenman neemt achterin plaats op de leren bekleding. Als een volleerd chauffeuse bedien ik met één hand airco en cd-speler terwijl ik door de andere losjes het stuur laat glijden. Laverend door pittoreske dorpen en langs pijnbomen vol krekels wissel ik een paar obligate woorden met mijn passagier en zijn ega. Mijn lief zei me dat dit waarschijnlijk de rijkste gast van de bruiloft zou zijn. De tafelschikking werd er voor omgegooid. Hij die geld heeft zich kan zich een last-minute komst kennelijk veroorloven.
Met hen stromen ook vele opgedofte Britten, Grieken, Romeinen en een paar Olandesi de kerk in. Ze dragen afwisselend chique en sexy jurken. Ik haal nog een nicht op, er rest nog een half uur tot de ceremonie. Ze moet zich nog omkleden. Een rustige Bachsonate moet haar stress wat temperen. "Mijn haar zit vréselijk!", klaagt de nicht. haar gezicht staat op onweer. Waarom ze dan niet zei hoe ze het wilde hebben, vraag ik. "Met drie Griekse tantes om je heen en een föhn in je oor lukt dat niet!"
Terwijl het in Holland herfst is, brandt de zon hier genadeloos. Ik bereid de bruidsjonkertjes voor op hun ingehouden tred op de loper: "Niet rennen jongens, niet rennen." Tevergeefs tracht ik hun dwarse onderbroek weg te moffelen onder het handgemaakte taften pakje. De hagelwitte sokjes detoneren bij de buikjes die boven de zijden ceintuurs uitkijken. "Ja, jongens, daar komt de bruid...lopen...NÚ." De broertjes schrijden hand in hand op Händels klanken vóór de bruid uit. Eenmaal voor het altaar weten ze niet meer welke kant ze op moeten. De bruidegom dirigeert ze naar de grote broer. Lakschoentjes trippelen richting kerkbanken.
Er is geen ceremoniemeester, een tante valt en het boekje voor de bruid is verkeerd om gedrukt. De Grieks gasten verstaan geen woord van de dienst maar pinken een traan weg bij het 'Ave Maria'. Ik ook, als ik wordt gevraagd te spreken: "Gezegend is hij die god vreest."
Bij het diner ter kastele wordt onder de damasten tafellakens, die tot de vloer reiken, menig knellende hakschoen uitgeschopt. Ook een peuter trekt demonstratief haar schoen uit, er blijkt nog een papierprop in de neus te zitten. Mannen zweten mediterrane tranen van onder te dure colberts. Na vele gangen en een rondgang van het paar langs alle tafels, is het tijd om naar de tuin te verkassen, waar het dessert wordt gebruikt. Het hele gezelschap schuifelt behoedzaam over de versleten kasteeltrap weer naar beneden. Er weerklinken damesgilletjes. Twee vrouwen weten zich nog net vast grijpen aan de trapleuning.
De koffiemachine -die slechts twee espresso's per keer uitspuwt- weigert dienst. De meer dan honderd eters vormen een lange rij en onderhandelen wie voorrang heeft "Ik neem ook een bakkie mee voor de vader van de bruid", "Maar ìk voor de moeder van hèm!"
De bruidstaart vindt gretig aftrek. Obers mopperen glimlachend -die Grieken verstaan ons toch niet-. Een peuter wordt weggetrokken van een schorpioen die de aanval inzet. Een ijdele Romein bewondert zijn spiegelbeeld in een zilveren bord. De moeder van de bruid klaagt over bijtende koters. Leo likt gretig van de bruidssuikers: "Mag ik nog meer steentjes eten?" Bij een betoverende zonsondergang verlaat een ieder, behalve het paar, het kasteel.
Rond middernacht SMSt de bruidegom mij of iedereen weer veilig is gearriveerd. Ik antwoord: "Doe je mobiel uit en geniet van je huwelijksnacht!". Hij bedankt voor het 'advies'.
De volgende avond scheur ik met 180 km per uur over de Deutsche Autobahn. Na vierduizend kilometer in vier dagen kost het me moeite wakker te blijven bij het college.....over Grieken en Romeinen.
Subliem stukje! Dankje dat ik mee mocht lezen :)
BeantwoordenVerwijderenveel vallend volk, voor zover ik ze me allemaal kon voorstellen :)