Lussen en linkjes

Geen idee wat voor band er buiten speelt. Maar het is eindelijk zomer. Voor één dag. En daarom geniet ik vandaag mee, door mijn openstaande raam, van het Noorderzonfestival. Ik ben dan wel een oerdegelijk en rechtschapen burger, maar heb geen last van een overdosis cultuur en bier voor mijn neus. In Berlijn wel, naar het schijnt. Nee, er is niks mis met een heus festival in mijn eigenste voortuin. Mits het niet loopt zoals daar.

Vanmiddag gingen Kees en ik erheen. Maar zijn dut was weer eens lang dus was 'Einstein' -zoals hij de zwarte doos noemt die eigenlijk Qu3 heet en waarin van alles over kunst en wetenschap is te zien- Einstein dus, die had het kinderprogramma toen al afgesloten. Helaas.

Gelukkig was daar Novy die me wist me te strikken voor een andere voorstelling. "De aarde is groot, de kosmos groter De mens is klein". Een hoorspel. Met een mini Ei-potje in de hand kon je, wandelend door het park, allerlei tafereeltjes onder een stolp bewonderen. Gemaakt door arlingenarling in samenwerking met dejongeonderzoekers. Kees vond de privévoorstelling (want zo lijkt het als je daar met je kind op je knieën in het gras zit te kijken en te luisteren) "Megaleuk." Toen aan het eind van de rit de Ei-potjes weer in ontvangst werden genomen, wilde Kees de route weer teruglopen en alles vastleggen op de gevoelige plaat. Ik vroeg aan de crew of de foto's op een blog mochten en weifelend kwam er een "Moah, ik vind het wèl leuk als er reclame wordt gemaakt."

Nu vraag ik me af of dit blog (waar het niet echt dringen is geblazen) wel een geschikte PR-stunt is. Maar schaden zal het ze vast niet. Dus vooruit, alvorens een foto van Kees' hand te plaatsen. Kijk vooral eerst op Demensisklein en ga in grote getale de voorstelling beluisteren. Niet allemaal tegelijk, dan gaat de lol er af. Vanaf ongeveer acht jaar. Je maakt zelfs kans op een Ei-pot shuffle bij Mac-me. Ja, dáár hoef ik vast geen reclame voor te maken. Want, zo hoorde ik van een vlijtige medewerker aan de andere kant van Nederland, over de telefoon, een uur eerder op deze dag, die zaak is, samen met een twintigtal andere winkels, zojuist overgekocht. "We hebben nu een vestiging in Groningen, Mac-me, ken je die?" Nou nee dus, die kende ik niet. Maar nu dus dubbel. Ik spreek die jongen nooit. En nu word ik, via een hoorspel in de open lucht, naar 'zijn' zaak gelokt om iets te winnen. Rare lus.

Maar ik wilde dat allemaal niet weten. En ik hoef ook geen Ei-pot. Ik belde om de moeder van de Mac-me-man te spreken. Om te vragen welke tent ik mee zou nemen. Want met haar zit ik volgende week namelijk hier. Wat dan weer het favoriete eiland van Novy blijkt te zijn. Die me had gestrikt voor het hoorspel. En me nu musthaveseen tips toezegde over Sicilië. Als toegift kreeg ik zelfs de clou van het helikoptermeisje. Maar dat kwam omdat ik haar helikoptermoeder noemde. En dat was geloof ik niet vleiend.

En dan nu het plaatje. Het enige dat niet scherp is. Maar dat prikkelt vast de nieuwsgierigheid. Nu ben ik alleen vergeten te vragen wat die blote mensjes daar achter dat bruidspaar doen. Of zou ik niet goed genoeg hebben geluisterd? Vraagje voor de volgende bezoeker. Tot en met 27 augustus 2011.