Over een boom en blikvoer

Ik kijk zelden televisie. Over sommige zaken kan ik dan ook niet meepraten. En nu ik uit bezuinigingsoverwegingen ook de krant heb opgezegd, gaan er nog meer wetenswaardigheden en wereldleed aan me voorbij. Maar ik mis het niet. Niet echt althans. Maar soms, heel soms, is het toch fijn om een beetje van de buitenwereld kennis te nemen. Via de radio bijvoorbeeld. 's Ochtends rond zeven uur gaat bij mij de wekker. Eerst de radio, dan de snooze-blieb-blieb. En op dat ochtendnieuws uit Groningen is het best lekker ontwaken.

Donderdag fietste ik naar huis en zag hekken staan in het park. Van die dranghekken. Rond een dikke kastanjeboom. De hekken stonden tot aan de vijver. Vreemd, dacht ik, zou er een kind zijn verdronken? Jaren geleden raakte op diezelfde plek kleine Kees eens te water toen hij zijn waterpistool wilde bijvullen. Hij was alleen nat tot z'n knietjes, hoor. En geschrokken. Ik ook.

De radiowekker van vrijdag bracht opheldering. Van de oude
boom bleek met veel kabaal een dikke tak gewaaid. Consternatie alom, want het park zat toen vol mensen. Maar de reus stond al op de nominatie geveld te worden. Voor de mensen van de boomverzorging was dit een mooie spoedklus. Diezelfde ochtend zou hij worden gekapt. Om acht uur. Ik sprong gelijk mijn bed uit. Op naar het park.





En ja, eenmaal ter plaatse zag ik mannen in de weer met een bulldozer. Grote ijzeren platen werden klaargelegd om de machines niet te laten wegzakken in het drassige gras. Er werd opgeschept over een kraan die wel 28 meter hoog kon! Het was een mooi tafereel.
Helaas kon ik niet de hele operatie verslaan, ik moest aan het werk. Maar 's avonds bleek er van de enorme reus alleen nog een stompje over. Er lagen dikke stronken opgestapeld. Misschien kunnen ze daar nog iets ludieks mee doen bij het op handen zijnde Noorderzonfestival.

En gisteren, zondag, had ik de gelegenheid om ook het nieuws van verder weg tot me te nemen. Met een bord met couscous en vers schaap op schoot (ja, het wordt verkocht als lam, nou, schaap is net zo lekker hoor, mits je het uren langzaam laat garen in een bij voorkeur aardewerken pannetje) ging ik kijken naar het acht uur journaal. Maar ik zapte eerst langs Nederland 2 en daar zag ik Wouter Klootwijk. Hij fietste door een blikfabriek. En hij ging (zo leek het) met een tent in Noorwegen in de regen aan de gedroogde nasi goreng. Fenomenaal zoals die man praat, pauzeert, wat hij zegt en wat niet. Ook de montage is om te smullen. Echt klasse. Het journaal heb ik maar overgeslagen. Dat de financiële wereld in paniek is weet ik zo ook wel. Wat ik er wijzer van word? Van "De wilde keuken" dus? Dat er misschien een Romeins zwaard rond mijn blikje tomatenpuree zit, dat één op de vijf Noren met Kerst een pizza Grandiosa eet en dat ik best een blikje krab kan eten dat ouder is dan ikzelf zonder er ziek van te worden. Of het mogelijk is om ook een heel schaap in te blikken weet ik nog niet. Zinloze kennis? Misschien. Maar wel leuk.

Volgende aflevering: vrijdag 12 augustus 2011 op Nederland twee. 16.55-17 uur (helaas een wat ongelukkig tijdstip)

Kan ik voortaan ook meepraten over vegetarische worst van bonen en eieren, waarom magere yoghurt 40 gram zwaarder is dan volle (pagina laadt wat traag, heb geduld). En met mijn onvolprezen radio, heb ik voortaan ook kennis over bomen die in de stad worden gekapt.