zondag 29 september 2013

Sandra, Petra, Laura, Carla

Da's toch vreemd. In mijn huidige leven wordt ik omringd door vrouwen met bovengenoemde namen. Vriendinnen, klanten, moeders van school. Vrouwen die ooit, in hun vorige leven, als meisjes, dezelfde naam droegen. Tenminste, dat neem ik aan.

Maar in mijn klas zaten vroeger Miranda's, Jolanda's en Marijkes. Geen één Petra, Sandra of Laura. En toch behoren beide vrouwen, vroeger en nu, ongeveer tot mijn zelfde generatie. Heb ik me opgewerkt, omhoog op de sociale ladder? Ben ik juist gaan 'downdaten', zodat andere namen nu vaker voorbij komen? Of houdt men in het Haagse meer van drie drielettergrepige namen?

Op zich is het logisch. Ik woon inmiddels tweehonderdvijftig kilometer verder Noordwaarts (Ja, ik heb het zelf gister op de teller gezien. Heen en weer naar Den Haag is bijna even ver als een enkeltje Parijs). Van mijn lagere school ken ik niemand meer, van mijn middelbare schooltijd nog drie.
 
Tien jaar geleden, toen ik zwanger was van mijn derde, pleegde ik nogal eens te verdwalen op een zeker 'voornamenforum'. Jazeker, je hebt mensen die postzegels verzamelen, mensen die in het weekend wandelaars de stuipen op het lijf jagen door met hun motor over de dijk te pruttelen, mensen die dol zijn op kokkerellen en online recepten uitwisselen, maar dus ook mensen die een namentic hebben. Ik herinner me zelfs een 'draadje' (weten jullie nog wat dat is?) van iemand die producten uit de schappen zocht en kocht, waarvan het merk tevens een voornaam was. Euforisch berichtte men dan over de 'Petrajam' of 'Sandrapasta'. Gelukkig was er toen nog geen facebook.  

Maar wat ik dus nog steeds niet snap is waarom er in mijn huidig netwerk vooral vrouwen lijken te zijn met namen die uit twee lettergrepen bestaan en dat alle Suzannes en Jolanda's van de aardbodem lijken te zijn verdwenen. Bij de mannen is het niet anders. Hier lopen vooral Henken, Pieten, Hansen en Wimmen rond. Op school werd ik vroeger omringd door Michielen en Martins. Zou men bij het geven van jongensnamen in het Noorden nog zuiniger met letters zijn dan bij de meisjes?

Maar een vermoedelijke oorzaak heb ik wel.
Het is allemaal puur toeval.
Het mooiste fenomeen dat er bestaat.

Alle Sandra's, Petra's en Laura's,
Henken, Wimmen en Pieten,
en iedereen die anders heet, 

Slaap lekker. 

3 opmerkingen:

  1. De eerste 30 jaar van mijn leven ben ik nooit een tweede Rianne tegengekomen, en tegenwoordig wel. Ook nog van mijn leeftijd. Het zal wel toeval zijn.

    BeantwoordenVerwijderen
  2. Met mijn naam is plagiaat al wat moeilijker :-)

    BeantwoordenVerwijderen
  3. Een combinatie van jullie, degenen die op dit logje reageerden, kan dan weer wel, hoewel ik niet weet of nummer 2 wel onder haar eigen naam blogt. Maar dan wordt het, heel toevallig, een prinsessennaam: 'Arianne'.

    BeantwoordenVerwijderen

Leuk dat je hier komt lezen! Nog leuker als je laat horen wat je er van vindt.